اگه حرف از سفر باشه، فرقی نمی کنه با پای پیاده باشه یا با دوچرخه، با هواپیما یا اتوبوس، قطار یا ماشین شخصی، نزدیک یا دور،‌هتل یا چادر، خونه یا هاستل، کوتاه یا طولانی، تنها یا گروهی. سعی میکنم بهش نه نگم. نه تنها سعی کردم از هر فرصتی استفاده کنم، بلکه خودم رو توی مسیرهای مختلفی قرار میدم، به خاطر همین ممکنه امروز اینجا باشم یا فردا اونجا. چون معتقدم بسیار سفر باید تا پخته شود خامی. بلکه بیشتر کشف کنم، تجربه کنم و زندگی کنم. 

عادت سفر کردن اونم به روش های مختلف یکی از موثر ترین دستاوردهای سفر زندگی من هست.

چیزی که از همون اوایلی که به این دنیا اومدم تا توی سنین و شرایط متفاوت، بسته به نیازها یا اجبارهای مختلف تجربه اش کردم. و الان بعد از یک دهه سفر به شهرها و کشورهای ایران و دنیا، به صورت گروهی یا تکی، اختیاری یا اجباری، اما با نگاهی متفاوت و موشکافانه به ابعاد مختلف ین سفرها، یاد گرفتم همراه با خودم سفر کنم، و تمام تلاشم رو بکنم تا شما رو هم بندازم توی مسیر سفر. و بگم که از اون همه تجربه های خوب و بد متفاوت راضی هستم. ما هر روز در سفریم هر جا که باشیم. باید از این مسیر لذت ببریم و یاد بگیریم.